რექვიემი

შენ მომაგონდი, ჩემო თავო, შენ მომაგონდი,
სხვა იყავ უწინ, ვერცმნობელი ვარდთა ამბორის,
ვით უსინათლო იკაფავდი გზას ეკალ-ბარდში.
ებრალებოდი მამას, ტიროდა,
მისმა ცრემლებმა გიხსნა სწორედ, უკუნეთისგან
უძღები შვილი.
მორჩა, გათავდა!
მკვდრების საუფლოს გააღწიე, ელი აღდგომას,
ხელახლა შობას, რომ იხილო მზე.
მაშ, დავიტიროთ ის გარდაცვლილი,
ხვალ სხვა იქნები.
მანამ კი დაგსდევს უჩინარი ღრიალი მხეცის.
იქნებ...
იყავი ფრთხილად და გადარჩები-
გასცდები საზღვარს.

მარიამობის 18. 2001 წელი
ქ. თბილისი. გეორგია.
კ. ვეკუა