"თიატრო-(თიატრო, თიატრონი) სახედველი. ესე არს
ზღუდემოვლებული შუა ადგილი, სამღერელ-
საროკავნი და გარემოს მჭვრეტელთ საგომი,
სადა სტანჯვიდიან მოწამეთა".
სულხან-საბა ორბელიანი
აჰა, ჭეშმარიტება:
გაგიჟდა ადამის მოდგმა,
სიშმაგის მორევმა შთანთქა ძე კაცისა
და ამ სრბოლაში მან დაკარგა სათავე,
რომელიც სიცოცხლით გვკვებავდა.
ირგვლივ სიკვდილი ითესება,
მრავლდებიან სისხლსმოწყურებულნი,
უზნეობის ქარიშხალი სპობს სისპეტაკეს მანამ,
სანამ არ გადაივლის.
ადამიანები?...
უგონოთ შესაქცევად გაიხადეს იდუმალი სიწმინდე,
ვერ კი ამჩნევენ-დამღუპველ ცეცლხს ეთამაშებიან,
დიახაც, ეთამაშებიან!...
ხორხოცია, ხითხითებენ,
უფრო მეტ წარმოდგენას ითხოვენ,
უფრო მეტ გართობას.
სანახაობად აქციეს ჭეშმარიტება,
მაგრამ ამაზე არ შეჩერებულან-
უკვე ვერც შეჩერდებიან:
სისასტიკე შიათ, რაც ავადმყოფობად ექმნათ...
წყაროსთვალდაკარგულნი უდაბნოს ხორშაკით სუნთქავენ
და ამიტომაც, დაუნდობლად კლავენ სულს.
მკველელები! მკვლელები! მკვლელები!!!.
ჯოჯოხეთური მხიარულების თანხლებით სჩადიან ამ
საზარელ საქმეს.
ღრეობა, ორგია რიალებს ყველგან.
გვახსოვს ის წარსული? -
ის თხემის ადგილი იყო უდიდესი თიატრო...
იქაც ხორხოცობდნენ, ხითხითებდნენ...
წარმოდგენა მაინც თუ გვაქვს, რა ჩავიდინეთ?!..
ახლაც იგივეს ჩავდივართ,
თანაც-ყოველდღე...
უფალო, დაგვიცავ ამ ნიაღვარში,
განგვამტკიცე, ყოვლადძლიერო,
აღგვჭურვე სიბრძნით!
6 მირკანი. 2002 წ.
ქ. არეცო. აიაია
კონსტანტინე ვეკუა
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento