აჰა, ჭეშმარიტება:
ბევრი რამ შეიცვალა,
თავდაყირა დადგა ყოველი-
დიდი მატიანე უძღვის ამას წინ..
დღეს ჯამბაზი მართავს წარმოდგენას და არა-ბრძენი.
გმირებს მარხავენ:
მოთქმის მაგიერ იცინიან,
გართობას არჩევენ,
ძველ საფლავებს რყვნიან ცნობამიხდილნი,
თან, ზარ-ზეიმით.
ამპარტავანი მხიარულებითაა შემკული ეს დღესასწაული.
ამგვარი ხორხოცი უფრო საშინელია,
უფრო საზარელია, ვიდრე იმ გმირების დატირება იყო მაშინ.
აქამდე მივედით;
ამბოხი მორჩა-უკვე ბრძოლაა..
სად წავიდნენ ბრძენნი?
სად წავიდნენ მოძღვარნი?
სად წავიდნენ ჭეშმარიტების მცოდნენი?..
-წარსულის ეტლში სხედან ბუმბერაზები
და დიდი მერმისის ძახილს ელიან,
იმ დიდი სამრეკლოს ზარის რეკვას,
რომელიც დაიქუხებს საიდუმლო ჟამს...
მაშინ შემიწყალე, უფალო ჩემო.
ვარდობისთვის 7, 2002 წელი
რონდინე, აიაია
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento