დიდი კათარზისი

აჰა, ჭეშმარიტება:
ჟამმა მოაწია, ალიონიც ჩანს,
მაგრამ ჯერ კიდევ სავალია იქამდე.
წარსულის უსიერ ტყეში ბევრი რამ დანისლულია,
მხოლოდ მწვერვალებიღა მოსჩანან,
ზოგი თოვლითაა დაფარული,
ზოგიც-მწვანითმოსილი.
დიდი ხმაურია ამ ბურუსში;
საზარელი სურათია-
გაურკვევლობა და დაბნეულობა ბატონობს იქ,
და ეს დაშვებულია.

ჭექა-ქუხილი ახლოვდება
და რისთვის?
წვიმისთვის,
საოცარი წვიმისთვის, რათა დაიწმინდოს მღვრიე დინება-
მწიკვლევანება უნდა გაქრეს..
საოცრებას საოცრება მოსდევს:
ცეცხლია წვიმის შემდეგ,
ცეცხლი განმწმენდელი-
და ყოველივე ეს დიდი კათარზისია.
ამად, შენი საყვირი დააქუხე, უფალო ჩემო,
მომეცი ყურნი, რომ ვისმინო ხმა ამ ჰანგების,
რომელნიც განგვასპეტაკებენ;
ჰანგების, რომელნიც გზას გვიკაფავენ შენსკენ,
ჭეშმარიტების თვალისკენ...
გაგვამდიდრე ამ ნიჭით!
გვიხსენ და დაგვიფარე ამ ქარიშხლიან ღამეს...

მირკანის 23, 2002 წელი
არეცო, აიაია
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა